Kacaklardayiz

Cuma ogleden sonra gelen elefonla apar topar hastaneye yattim. En sonunda yer acilmis. Bir haftadir yer bekledigim dusunulurse guzel bir haber, ama bir yandan da beni ameliyata biraz daha yaklastirdigi icin cekinmiyor degilim dogrusu.
Herkes cok ilgilendi hastanede, bir de hic hayalimde canlandirdigim gibi bir hastane degil Hacettepe, resmen bir ozel hastane gibi, gordugum tum odalar tek kisilik ve iki kisilik odalardi, hastaya ilgi, temizlik herseyiyle dort dortluk. Ama gene de ordaki insanlari gorunce icim burkulmadi degil, yanimda yatan cocuk daha 16-17 yasinda bir cocuk ama konusamiyor, vucudunun sag tarafini tam kullana miyor, tek basina ayaga dahi kalkamiyor, Allah hepsine yardimci olsun.
Dun oglene dogru hafta sonu icin izinli ciktim hastaneden, belki uzun sure yiyemem diye arkadaslari da manipule edip kebap yemeye goturdum. Haci Arif Bey benim Ankara'da sevdigim kebapcilardan, ne zaman bu sehre gelsem bir bahane ile oraya gitmek isterim, netekim dn de oraya gittik, her zamanki gibi hersey guzeldi.